به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، افشین اعلا از شاعران شناخته شده کشورمان چند روز گذشته پس از امضا توافقنامه حاکمان امارات و رژیم صهیونیستی شعری خطاب به حاکمان عرب سرود که امروز از سوی رهبر معظم انقلاب مورد تقدیر قرار گرفت. 

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سیدحیدر احمدی، دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی و شاعر و نویسنده افغانستانی، در یادداشتی به وضعیت شهر ضحاک در ولایت بامیان پرداخته و در این‌باره نوشته است: 

شکوه غم‌انگیز!

شهر ضحاک ولایت بامیان از نشانه‌‌های تاریخی شاهنامه است. دیدن این بنای شگفت، هم سبب تفاخر و هم مایه‌ شرمساری آدم می‌شود؛ تفاخر در شکوه گذشته و شرمساری از دیدن وضعیت اسف‌بار کنونی این بنای تاریخی که از آن فقط مشتی مخروبه به جای مانده است.

شهر ضحاک که به نام شهر سرخ نیز شناخته می‌شود، مجموعه‌ وسیعی از ویرانه بناهای تاریخی است که بر تپه‌ سرخ رنگی مشرف به نقطه استراتژیک، در محل ورودی شرقی وادی بامیان و در قسمت جنوب غربی شش‌پل واقع شده است. ارتفاع این شهر مستحکم و دیدنی که در وسط دریاهای پای‌موری، شش‌پل و دره آهنگران موقعیت دارد، از همواری‌های جلگه شش‌پل تا بخش بالای شهر حدود 100 تا 170 متر تخمین می‌شود.

روزگاری شهرضحاک، چهار راه ارتباطی دنیای قدیم بود و راه‌های تجاری در گذشته از این محل می‌گذشتند، جنوب را به هندوستان، شرق را به ایران و شمال را به سلسله کوه‌های هندوکش و دریای آمو متصل می‌کرد.

از دیوارهای این شهر، برج‌های متعدد و راه‌های پیچ و خم آن که تا هنوز قابل مشاهده است، فهمیده می‌شود که در زمان آبادی خویش از شکوه، رونق و استحکامات دفاعی مهمی برخوردار بوده است.

در بعضی قسمت‌های باقی مانده شهر، آثار برخی از دوره‌های تاریخی زیر به چشم می‌خورند: ترک‌های یفتلی یاهون‌های سفید از قرن‌های چهارم تا نهم میلادی، سده‌های اولیه اسلامی از قرن‌های دهم تاسیزدهم میلادی و تیموری‌ها از قرن پانزدهم تا شانزدهم میلادی.

اصل نام این شهر در نخستین سال‌ها مشخص نیست؛ هرچند افسانه شاه ماردوش، به نام ضحاک در ادبیات فارسی آمده و مردم عوام نیز عقیده دارند که اینجا پایتخت ضحاک ماردوش بوده چون او این شهر را ساخته است.

مرحوم استاد کهزاد در کتاب «افغانستان در شاهنامه» نوشته است: «در اثر حفریات، کوزه‌هایی با مارک صورت برخی از ترک‌شاهان غربی هم پدیدار شده که مقارن ساسانی‌ها از ماورای آمو به خاک‌های باختر سرازیر شده‌اند».

از طرفی هم افواهات و قصه‌های عامیانه در بین مردم بامیان وجود دارد که بنیان‌گذار این شهر یکی از شاهان مقتدر افسانه‌ای ترک‌ها، بنام ضحاک ماردوش بوده است. اما این که شهر ضحاک در کدام دوره و زمان بنا شده است، کسی دقیقاً چیزی نمی‌داند؛ ولی بعضی از پژوهشگران تخریب شدن آن را به حمله مسلمانان در زمان صفاریان پیوند می‌دهند. در بعضی از کتب تاریخی آمده است: «چنگیز خان تنها حصار بامیان را که شهر غلغله امروزی است، به ویرانه تبدیل کرد. در زمان یورش او هیچ نام از این شهر در تاریخ ذکر نشده است؛ پس احتمال زیاد وجود دارد که این شهر قبل از آن خراب شده باشد».

بخش بالای برج‌های شهر ضحاک که در تپه‌های شمالی شهر به جای مانده‌اند، دوباره تعمیر شده‌اند. به نظر می‌رسد که شهر یک مرتبه به کلی ویران شده بوده و قرن‌ها مخروبه مانده و در اثر ریزش مداوم برف و باران بخشی از دیوار برج‌ها ساییدگی یافته و آب ریخته شده، سپس بر روی بقایای دیوار برج‌ها، دیوارهای جدیدی ساخته شده است.

محمد صالح کنبولاهوری نوشته است: زمانی که نظر محمد خان، پادشاه ازبک، در ماه رمضان 1037 هـ ق به بامیان حمله کرد، حاکم بامیان از طرف سلطنت بابری هند، شخصی به نام خنجرخان ترکمنی بوده که مقر حکومت آن شهر ضحاک بوده است و خنجر خان در قلعه ضحاک به مقاومت پرداخت.

در برخی منابع تاریخی نیز آمده است: «نادر شاه افشار برای آخرین‌بار فرزندش نصرالله میرزا را با 20 هزار نفر جهت تسخیر هزاره‌جات و قلعه ضحاک ماردوش فرستاد؛ تا آنان را به اطاعت دراوردند».

با وجود اینکه شهر به کلی ویران شده است، اما تا هنوز هم توانسته جذابیتش را برای توریستان و جهانگردان حفظ کند. از آثار دیدنی آن، باقی مانده ویرانه برج‌های دیدبانی، دیوارهای منقش، چندین مغاره، راه پلکانی که از یک تونل می‌گذرد و یک تونل پلکانی زیرزمینی است.

تونل پلکانی زیرزمینی در نزد مردم محل به نام «راه آبدوزدک» یاد می‌شود که عبارت از تونل خمیده و مارپیچ و پلهپله است که از وسط شهر ضحاک، از تپه پایینی به سوی زیرزمین حفر شده است و به حوض آبی که اینک خشکیده است، وصل می‌شود.

ضحاک ماردوش که بود؟

«ضحاک» به معنی خوشخنده یا خندان، پدرش ماهدوش از پادشاه‌هان قدرتمند افسانه‌ای مملکت بوری یا غوری بود که سال‌ها علیه جمشید، پادشاه افسانه‌ای بلخ جنگید و «ارنواز» و «شهرناز»، دختران او را به نکاح خویش درآورد و سرانجام توسط کاوه آهنگر سرنگون شد.

افسانه‌ای نیز وجود دارد که ضحاک را به این دلیل ماردوش می‌گفتند که دو مار خطرناک از دوش‌های او آویزان بوده است. روزانه خوراک آن دو مار مغز سر یک آدم بوده است. اگر غذا به آن‌ها نمی‌رسید، ممکن بود مغز سر خود ضحاک را بخورند.

در کنار شهر ضحاک قصه و داستان «کاوه آهنگر» نیز وجود دارد که در «دره آهنگران» در سمت غرب شهر بامیان وجود داشته است. گفته می‌شود که بقایای آثار و دکان‌های آهنگری او تا هنوز قابل رؤیت است. کاوه آهنگر یکی از سرداران و شخص مورد اعتماد ضحاک بود که برای سپاهیان او سلاح می‌ساخت. وی روزی به بهانه این که به مارهای بالای دوش ضحاک غذا می‌دهد، با تیغ به سر ضحاک می‌زند و به زندگی آن پادشاه افسانه‌ای و مارهایش خاتمه می‌دهد.

با وجود اینکه شهر ضحاک یکی از هشت بنای تاریخی ولایت بامیان به‌عنوان میراث فرهنگی جهان در یونسکو ثبت شده، اما وضعیت آن بسیار غم‌انگیز و اسفبار است؛ به طوری که این شهر هم اکنون در حال محو شدن است؛ چون حوادث طبیعی هر روز ویرانه‌های باقی مانده این آبده تاریخی را ویران‌تر می‌سازد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم مراسم رونمایی از کتاب «در مسیر آسمان» صبح امروز با حضور جمعی از خانواده‌های شهدای نیروی انتظامی و مقام‌های لشکری از این نیرو در خبرگزاری تسنیم برگزار شد.

نقاط مشترکی در زندگینامه شهیدان که مسیر آسمان را باز می‌کرد

در ابتدای این مراسم نویسنده کتاب در مسیر آسمان، هدی ترخان صحبت کرد و گفت: نوشتن و گفتن از شهدا یک هدیه است؛ هدیه‌ای که از طرف خود شهدا داده می‌شود و امیدوارم لایق دریافت این هدیه باشم؛ در مسیر نوشتن این کتاب به نقاط زیادی رسیدم و دریچه‌های متعددی به‌رویم باز شد، مهمترین آن این بود که مسیر شهادت همچنان ادامه دارد.

وی افزود: قبلاً خاطرات شهدای انقلاب و دفاع مقدس را نوشته بودم، اما شهدای ناجا متفاوت بودند چه از نظر مظلومیت و چه این‌که هنوز نمی‌دانیم برای پاسداری از این انقلاب در جای جای این کشور چه خون‌هایی ریخته می‌شود؛ وقتی زندگینامه‌های این شهدا را می‌خواندم دیدم که در تمام این زندگینامه‌ها نقاط مشترکی وجود دارد که منحصر به فرد است و همگی به شهادت ختم شده است؛ وقتی به روایات مراجعه کردم دیدم که درست است این مسیر مشترک است، بر همین اساس نام این کتاب را در مسیر آسمان گذاشتم.

ترخان با تأکید به اینکه “باید راه شهدا را ادامه بدهیم” گفت: مقام معظم رهبری فرمودند آنچه جامعه را نجات می‌دهد بیان سبک زندگی شهداست بنابراین رسالت ماست که پیام شهدا را به جامعه برسانیم و مسیرشان را ادامه بدهیم.

نویسنده کتاب در مسیر آسمان در مورد تأثیرگذاری خاطرات شهدا بر زندگی خود گفت: بدون شک تا کلامی بر دل ننشیند نمی‌تواند مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد؛ با هر پرونده‌ای که می‌خواندم درس‌های جدیدی می‌آموختم و بعضاً از مظلومیت این شهیدان اشک می‌ریختم. صحبت‌هایی که همسر، فرزندان و پدر و مادر این شهدا داشتند برایم بسیار تأثیرگذار بود و به من یادآوری می‌کرد که چقدر از شهدا غافلیم و البته مسیر شهادت هنوز باز است؛ به‌نظرم اگر به مسیر زندگی این شهیدان توجه کنیم و حتی بخش‌های کوچکی از آن را سرلوحه خود قرار دهیم می‌تواند راهگشا باشد.

شهدای ناجا کسانی‌اند که برای تأمین امنیت و آرامش مردم مقتدرانه با مجرمان برخورد کردند

سخنرانی بعدی این مراسم حسین شجری رئیس دفتر فرهنگی و امور شهدای ناجا بود. او گفت: مقام معظم رهبری در بخشی از یکی از بیاناتشان می‌فرمایند: “در بیان زندگینامه شهیدان باید سعی کنیم سبک زندگی‌شان را تبیین کنیم”، باید بدانیم شهیدان چگونه زندگی کردند تا به مرحله مجاهدت و شهادت رسیدند و این سبک زندگی الگویی برای جوانان امروز شود. کتاب در مسیر آسمان فصل جدیدی است که قبلاً با همین موضوع کار شده است اما اکنون حجم زیادتری از شهدای ناجا را در بر می‌گیرد.

وی با اشاره به مؤلفه‌های سبک زندگی شهدا گفت: به‌نظرم از مهمترین مؤلفه‌های سبک زندگی شهدا تقوا در مأموریت، در برخورد با مجرمان و در برخورد با خانواده‌هایشان است. شهدای ناجا همان کسانی‌اند که برای تأمین امنیت و آرامش مردم مقتدرانه با مجرمان برخورد کردند. در مؤسسه فرهنگی هنری شهدای ناجا سعی شده است که در ابعاد جدیدتری تحقیقات درباره شهدا انجام و ماحصل آن در سطح جامعه منتشر شود. تاکنون 1500 شهید را مورد تحقیق قرار دادیم و اخیراً 200 مصاحبه بدان اضافه شده و تا سال آینده قصد داریم تحقیق 13 هزار شهید ناجا را تکمیل کنیم. اولویتمان این است که این کتاب‌ها به دست مردم برسد و بخوانند.

در بخش دیگر این مراسم خانواده‌های شهیدان بایرامی، خدابنده‌لو و احمدنژاد صحبت کردند. پدر شهید بایرامی گفت: شهادت فرزندم جایگاه ویژه‌ای به من داد و البته جایگاه مهم دیگر این بود که مقام معظم رهبری به منزل ما تشریف آوردند. از نیروی انتظامی تشکر می‌کنم که این امنیت را به ما داده است که اگر این امنیت وجود نداشت نمی‌توانستیم در کارهای خود آرامش داشته باشیم. همچنین از خانواده خودم تشکر می‌کنم که چنین فرزندی پرورش داد. امیدوارم به‌نحو احسن بتوانیم قدر نعمت امنیت را بدانیم.

از دفاع حرم تا نیروی انتظامی؛ شهادت روزی‌اش بود

مادر شهید بایرامی نیز در سخنانی گفت: پسری که تربیت کردم باخدا بود و حق هیچ‌کس را پایمال نمی‌کرد. خاطرم هست زمانی که در آموزشی در اصفهان بود همزمان با شهادت شهید محسن حججی بود به من می‌گفت “خوش به حال حججی که شهید شد.”، روز قبل از شهادتش نیز به من می‌گفت “می‌خواهیم به کربلا برویم و انتخاب شده‌ایم”. او قبل از اینکه وارد نیروی انتظامی شود، در بسیج فعالیت می‌کرد و در زمان جنگ در سوریه به من گفت “می‌خواهم مدافع حرم شوم”، با او مخالفت کردم اما تقدیر او را به نیروی انتظامی برد و در آنجا شهید شد، گویا شهادت روزی او بود.

سخنران پایان این مراسم سردار محمد شرفی جانشین معاون هماهنگ‌کننده ناجا بود. او گفت: در آموزه‌هایمان چیزی بالاتر از خون شهدا نداریم، اما روایت شده است که قلم علما بالاتر از خون شهیدان است بنابراین قلمی که نویسنده این کتاب زده است بسیار ارزشمند است.

وی افزود: استقلال هر کشور وابسته به میل شهادت در آن است و اگر ملتی چنین روحیه‌ای را داشت از استقلال برخوردار است. جایگاه شهدا بسیار بالاست و وقتی کسی شهید می‌شود قرآن در توصیف او می‌گوید: “معامله سودآوری انجام داده است”، در بعد دنیوی نیز مایه افتخار و سربلندی هر ملتی است.

خانواده شهدا باید در اوج عرت و احترام قرار گیرند

او با اشاره به جایگاه والای خانواده شهدا بیان داشت: ادای حق شهیدان، جانبازان و ایثارگران که ادامه راه کشور است به چند چیز وابسته است؛ اولاً باید معرفت پیدا کرد و مقام شهدا را بشناسیم، ثانیاً به وظایف انقلابی و دینی خودمان عمل کنیم و ثالثاً شرایطی را مهیا کنیم که زندگی جاودانه شهدا در صحنه‌های اجتماعی‌مان به‌صورت دائم رقم بخورد. اگر شهدا در زندگی‌مان و سبک زندگی‌مان حضور پیدا کنند هیچ‌گاه راه اشتباه نمی‌رویم چرا که شهدا نورند و مسیر را در تاریکی به ما نشان می‌دهند.

ملتی که روحیه شهادت و جایگاه شهید را از دست بدهد، تسلیم می‌شود

سردار شرفی گفت: باید کاری کنیم خانواده شهیدان در بهترین جایگاه عزت و احترام قرار بگیرند این وظیفه امروز ماست، همچنین نظام اقتصادی کشور، نظام قانونی و فرهنگی کشور چنین مسئولیتی در قبال خانواده‌های شهدا دارند. این کتاب گام کوچکی است و جامعه فرهنگی ما باید بیشتر از اینها کار کند تا سبک زندگی شهیدان در جامعه جاری شود. نظام علمی کشور باید بخش زیادی از متون درسی خود را به سبک زندگی شهدا اختصاص دهد، بدون شک آن ملتی که روحیه شهادت و جایگاه شهید را از دست بدهد تسلیم می‌شود و هیچ اراده‌ای از خود نخواهد داشت. ما همواره مدیون توجهات رهبر انقلاب به خانواده شهدا هستیم، اما چند نفر مثل ایشان در کشور هستند که چنین روحیه‌ای داشته باشند؟

او در پایان گفت: یکی از مؤلفه‌های اقتدار هر کشور جمعیت باکیفیت آن کشور است، یعنی کسانی که روحیه شهادت و غیرت دارند از خودگذشتگی می‌کنند؛ این جمعیت است که موجب می‌شود کسی به مرزهایمان تعرض نکند و تحت سلطه فرهنگی دشمنان قرار نگیریم.

او در پایان با اشاره به برگزاری این مراسم در خبرگزاری تسنیم گفت: خبرگزاری تسنیم در جهت توسعه فرهنگ ایثار و شهادت، یکی از خبرگزاری‌های موفق و روزآمد جمهوری اسلامی است. آنها در بسیاری از زمینه‌ها از ما جلوتر هستند و روز و شبشان را برای این کار اختصاص دادند. نعمتی برای جمهوری اسلامی است که خبرگزاری مثل تسنیم برای توسعه فرهنگ ایثار و شهادت و توسعه فرهنگ قدردانی از خانواده شهدا تلاش می‌کند.

در پایان این مراسم از کتاب “در مسیر آسمان” رونمایی و از خانواده‌های معظم شهدای ناجا تقدیر شد.

انتهای پیام/+

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مراسم رونمایی از کتاب «از تبار حبیب» زندگی و نویسندگی گلعلی بابایی با حضور محمدرضا سنگری، گلعلی بابایی، حسین قرایی، یوسف قوجق، فرزند شهیدان همت، همدانی و چیت‌سازیان در خبرگزاری تسنیم برگزار شد. 

محمدرضا سنگری در این مراسم صحبت کرد. او با اشاره به آیه «فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ» گفت: خاطرم هست در یکی از نشریه‌ها و در اتاقی که متعلق به شهید رجایی بود کار می‌کردم. در زیر میز آن آیه «فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ» نوشته شده بود. معنای آیه این است که بلافاصله پس از آنکه کاری را تمام کردی کار بزرگتری را شروع کن. باید خطر کرد و به دنبال مسائل مهم و بزرگ رفت. تعابیری که رهبری در مورد آقای گلعلی بابایی داشتند نیز شبیه به همین است. ایشان فرمودند که در این راه خسته نشوید و با قدرت ادامه بدهید. البته همیشه این گونه نیست که در این مسیر به شما آفرین بگویند بلکه با سنگ‌اندازی‌ها نیز همراه است. 

او با اشاره به اهمیت نوشتن خاطرات هشت سال دفاع مقدس گفت: به نظرم این کار با تأخیر آغاز شده است و اگر ما ننویسیم دیگران می‌نویسند و واژگونه هم می‌نویسند. در نهایت اتفاقی رخ می‌دهد که چیزی جز پشیمانی و ندامت برای‌مان به همراه نخواهد داشت. در زندگی خود معتقدم که نباید به زمان اعتماد کنیم و همیشه باید فکر کنیم که ممکن است نباشیم. خداوند همین یک فرصت را به ما داده و نباید آن را از دست بدهیم. 

جنگ، انسان‌های بزرگ را پرورش داد/ صداقت انسان‌ها پس از جنگ مشخص می‌شود

سنگری با اشاره به ویژگی‌های گلعلی بابایی گفت: اگر بخواهم در مورد سازه وجودی او صحبت کنم باید بگویم که گلعلی بابایی شمال‌زاد است با گرمای جنوب. گرمایی که در ایشان است وام گرفته از جبهه‌های جنوب است. آقای بابایی وارد صحنه جنگ شده و آن را چشیده است. بدون شک این که در چیزی باشید و با آن زیست کنید تفاوت بسیار زیادی با شنیدن همان دارد. جالب است بدانید تحلیلی که امام از هشت سال دفاع مقدس دارند بسیار شبیه به رجزی است که حضرت علی اکبر علیه‌السلام در روز عاشورا می‌خوانند. حضرت در آن روز این رجز را می‌خوانند: «الحربُ قـد بانت لها حقائقُ و أظهرت من بعدها مصادقُ». جنگ حقیقت انسانی را بروز می‌دهد. جنگ، کشف‌گاه انسان است و انسان را به کشف‌گاه وجودی می‌رساند. البته باید اشاره کنم که جنگ تنها گنجینه‌ای از خاطرات نیست بلکه گنجِ ساخت انسان‌های بزرگ است و آدم‌های بزرگی را پرورش داده است. آقای بابایی نیز چنین است. بر طبق همین رجز می‌توان گفت که بعد از جنگ می‌توان صداقت انسان‌ها را ارزیابی کرد. یعنی ترازمندی انسان‌ها را نه در حین جنگ بلکه باید پس از جنگ جست‌وجو کرد. به نظرم جنگ ما را پروراند، جامعه را بارور کرد و فرآورده‌ها و محصولات جنگ بسیار ارزشمند است. 

زندگی گلعلی بابایی پر از ردپاهای روشن شهیدان است

این نویسنده تاکید کرد: یکی از ویژگی‌های آقای بابایی این است که رگی از جلال دارد. خصوصیت دیگر ایشان هم‌نشینی با شخصیت‌هایی بوده است که باعث شده ایشان رنگ و بوی آنان را به خود گیرد. خاطرم هست زمانی که خدمت مقام معظم رهبری بودیم و نامی از آقای بابایی بردیم، حضرت آقا فرمودند: «ایشان که گل است». در حقیقت این گل بوی کسان دیگری را دارد که نسیمی از آنان به مشام گلعلی بابایی رسیده و این مسئله به دلیل هم‌نشینی ایشان با آن افراد است. امیرحسین فردی، فرج‌الله سلحشور، شهید حبیب غنی‌پور و …. افراد تاثیرگذاری هستند که نسیمی از آنان به مشام گلعلی بابایی رسیده است. به نظرم نباید خودمان را از هم‌نشینی با خوبان محروم کنیم. همواره بزرگان در کنار بزرگان دیگر رشد پیدا کردند. باید به این بزرگان نگاه کنیم که حتی نگاه کردن به آنان نیز ره‌آوردهای زیادی برای ما به همراه دارد. در کنار تمام این ویژگی‌ها باید به مسجد جواد الائمه نیز اشاره کنم. مسجدها این روزها کم‌کم به حاشیه سپرده می‌شود و ما نباید مساجد را از دست بدهیم. به نظرم نسل مسجد جواد‌الائمه که پس از انقلاب دیگر اتفاقاتی از جنس آن مسجد رخ نداد، نسلی طلایی است. نکته بسیار مهم دیگری که در مورد آقای گلعلی بابایی باید بدان اشاره کنم زیست ایشان با شهداست. ایشان با شهدای زیادی زندگی کرده است. زندگی گلعلی بابایی پر از ردپاهای روشن شهیدان است و بعید می‌دانم در زمانی که ایشان قلم و قدم می‌زند این شهدا حضور نداشته باشند. از آقای بابایی می‌خواهم که بگویند واقعاً در این مسیر چه راه‌هایی برایتان باز شده است؟ 

محمدرضا سنگری در پایان صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: در پایان در توصیف آقای گلعلی بابایی باید از همان تعبیری استفاده کنم که رهبر معظم انقلاب استفاده کردند و آن هم یک کلمه است: «بلند همت». ایشان واقعاً بلند همت است. 

در بخش دیگر این مراسم یوسف قوجق صحبت کرد. او گفت: خاطرم هست در یکی از جلسات از آقای حمیدرضا حسام صحبت می‌کردیم. در آنجا در مورد اسطوره‌های ایران سخنی داشتم. تصور من بر این است که هیچ مردمی در هیچ کشوری بدون اسطوره نیستند. البته اسطوره‌ها به مرور زمان شناخته می‌شوند. معتقدم که اسطوره‌هایی که در ایران است یکی و دوتا نیست. 

او با اشاره به آثار تاریخ شفاهی گفت: پیشینه تاریخ شفاهی در جامعه ما از خاطرات رزمندگان و حاضران در جبهه شکل گرفت. بخشی از تاریخ شفاهی همین است، یک واقعه‌ای صورت گرفته و همه را تحت تاثیر قرار داده است و به همین دلیل خیلی از ناظران آن واقعه شروع به صحبت در مورد آن می‌کنند. به نظرم کاری که آقای قرایی کرده نگاه دیگری از تاریخ شفاهی است. به نظرم کسانی که در مسیر بیان وقایع جبهه و جنگ قلم زدند ابرمرد هستند و گلعلی بابایی واقعا یک ابر مرد است. کتابی که آقای قرایی نوشته و پای صحبت‌های ایشان نشسته است نیز نوعی دیگر از تاریخ شفاهی است که لازمه آن نوشتن خیلی از رمان‌ها  و آثار دیگر است. 

سراغ بیگانه می‌رویم در حالی که هزار برابرش را نفس به نفس خودمان داریم

وی بیان داشت: به نظرم ویژگی خوب این کتاب بیان سبک زندگی گلعلی بابایی است. سبک زندگی که ایشان دارد نقطه قوتی برای اوست و متاسفانه خیلی از ما و به ویژه جوانان از آن فاصله گرفته‌ایم. حقیقت این است که ما آنچه داریم را کنار می‌گذاریم و به سراغ بیگانگان می‌رویم؛ در حالی که نفس به نفس با افرادی در جامعه خودمان زندگی می‌کنیم به سراغ کسانی می‌رویم که بیگانه با ما هستند و شاید یک هزارم آن شخصیت‌ها نیز نباشند. به نظرم یکی دیگر از ویژگی‌های خوب این کتاب این است که می‌تواند تبدیل به دایره‌المعارفی از بزرگان شود. کسانی که هم‌نفس با شهدا بودند و با آنان قدم زدند. 

کتابخانه مدارس باید پر از کتاب‌های گلعلی بابایی باشد

قوجق در پایان صحبت‌های خود درخواستی را مطرح کرد و گفت: به عنوان یک نویسنده از خانواده‌ بزرگ اهالی قلم از شما دوستان درخواستی را دارم و آن هم این است که هر چه قدر می‌توانید این کتاب‌ها را به دست جوانان و نوجوانان برسانید. در تک‌تک کتابخانه‌های مدارس باید این دست کتاب‌ها وجود داشته باشد تا دانش‌آموزان با خواندنش الگویی برای خود پیدا کنند. به نظرم شناخت گلعلی بابایی مهمترین نقشی است که بعد از انتشار این کتاب می‌توانیم داشته باشیم. 

گلعلی بابایی کار دلی می‌کند اما مواخذه‌اش می‌کنند

در بخش دیگر این مراسم رونمایی، وهب همدانی فرزند شهید همدانی صحبت کرد. او گفت: خاطرم است در مراسمی که برای آقای حسام گرفته شده بود گفتم ایشان کسی است که حال آدم را خوب می‌کند، در مورد آقای بابایی نیز باید همین جمله را به کار ببرم. ایشان هم حال دل آدم را خوب می‌کند. بعضی وقت‌ها با خودم فکر می‌کنم که اگر آقای بابایی و حسین بهزاد را نداشتیم چه باید بکنیم؟ با چه کسی درد و دل کنیم؟ چه سنگ‌ صبورهایی هستند که هر چه بگوییم بپذیرند و خم به ابرو نیاورند؟ کسی هم ایشان را مجبور نکرده که وارد این عرصه شود. در شرایطی که نهادهای مختلف فرهنگی بودجه‌های زیادی می‌گیرند تا کارهای وظیفه‌ای‌شان را انجام دهند امثال آقای بابایی کارهای دلی می‌کنند و جالب است که در همین راه باید مواخذه نیز شوند. با این حال این وظیفه را بردوش خود حس می‌کنند چرا که از بچه‌های جنگ هستند. 

وی افزود: شهید همت، شهید سلیمانی و همه شهدا هم این چنین زندگی می‌کردند، روز اول کسی آنان را مجبور نکرد که به جبهه بروند اما خودشان احساس وظیفه کردند و رفتند؛ اگر هم اگر کسی مثل آقای بابایی سردار فرهنگی این حوزه است با احساس وظیفه‌ای که داشته شروع کرده است. 

دیدار خانواده سردار با شهید مدافع حرم

فرزند سردار شهید حسین همدانی صحبت‌های خود را با خاطره‌ای از یکی از شهدای مدافع حرم ادامه داد و گفت: خاطرم هست همراه با مادرم پس از شهادت سردار همدانی به منزل یکی از شهدای مدافع حرم به نام شهید هادی شجاع در اسلامشهر رفتیم. در خانه‌شان وسایلی را دیدیم که اصلا دست نخورده بود و حتی از جعبه بیرون هم نیامده بود. مادرم دلیل این موضوع را پرسید و همسر آن شهید در جواب گفت تازه ازدواج کرده‌ایم و هنوز خیلی از وسایل به خانه‌مان نرسیده بود و به تازگی آمده است. جالب است بدانید که شهید شجاع فقط دو هفته زندگی مشترک داشت. مادرم از همسرش پرسید که چرا اجازه دادی برود؟ در پاسخ گفت روزی که نوبتش شد به من گفت بین این همه متقاضی اسم من درآمده است. اگر نروم چه جوابی به حضرت زینب سلام الله علیها بدهم که من را انتخاب کردید و من به خاطر زندگی خودم نرفتم؟ به نظرم در این عرصه‌ها واقعا جای کسانی مثل گلعلی بابایی خالی است که بیایند و ماجرا را بگویند. ماجرای دفاع جانانه‌ای که از حرم آل الله رخ داد را تعریف کنند. البته مطمئنا آقای بابایی کار خودشان را انجام می‌دهند و در این مسیر به آنچه که می‌خواهند می‌رسند. گلعلی بابایی نیز در همین مسیر شهدا خواهد رفت. 

او در پایان صحبت‌هایش گفت: اگر حسین قرایی چنین کتابی را نوشت وظیفه‌ای که به عهده خودش بود را درک کرد و البته اگر کسی می‌خواهد راجع به ایشان بنویسد باید شناختی از او داشته باشد. امثال آقای قرایی‌ها باید زیاد شوند، امروز ظرفیت محور مقاومت وجود دارد. من به عنوان یک فرزند شهید می‌گویم که به این افراد نیاز داریم که گنج‌های محور مقاومت و دفاع مقدس را استخراج کرده و این الگوها را به ما نشان بدهند.

گلعلی بابایی از خیلی‌ها نویسنده‌تر است

حسین قرایی نویسنده کتاب «از تبار حبیب» در این مراسم گفت: 5-6 سال پیش بود که به صورت جدی این کار را شروع کردم و دیدیم که کسی در مورد این افراد چیزی ننوشته پس با خود گفتم که من باید بنویسم. به نظرم این وظیفه ماست که راجع به این رزمنده‌های نویسنده که شناسنامه‌های فرهنگی ما هستند بنویسیم. شما وقتی کتاب‌های گلعلی بابایی را می‌خوانید، شهید همت را می‌شناسید؛ گلعلی می‌خوانید اما انگار شهدا را خوانده‌اید. بعضی‌ها در دانشگاه‌ها فکر می‌کنند که گلعلی‌ها نویسنده نیستند اما به نظرم این افراد مرجع‌ و خیلی نویسنده‌ترند. گلعلی و حسین بهزاد ژانر جدیدی در ادبیات ما به نام لشگر شناسی ایجاد کردند که موضوعی بسیار ارزشمند به شمار می‌رود. 

وی افزود: در این کتاب نسبت به کتاب قبلی یعنی رزمنده که آقای سنگری اشاره کردند، سال شمار ویژه‌ای اضافه کردیم که کار بسیار سختی بود. همچنین یک مقدمه اضافه کردیم و سوالاتی را بیرون کشیدیم. در آخر هم مطلبی از حسین بهزاد که خود رزمنده و نویسنده است قرار دادیم که گل کار بود. کسانی که آشنایی دارند می‌دانند که مطلب گرفتن از حسین بهزاد چه کار سختی است. 

چرا نام کتاب «از تبار حبیب» شد؟ 

قرایی با اشاره به دلیل نامگذاری این کتاب گفت: این کتاب از 2 جهت نام «از تبار حبیب» را به خود گرفت؛ اول به تاثی از نام شهید حبیب غنی‌پور بود چرا که می‌خواستم بگویم گلعلی بابایی از مکتب ایشان است. دلیل دوم هم نام گردانی است که آقای بابایی در آن خدمت می‌کردند و آن هم گردان حبیب است. وقتی به گلعلی بابایی نگاه می‌کنید تواضع می‌بینید. برایم عجیب است که آیا شرمندگی نمی‌ماند برای کسانی که برای او فیلم نساختند؟ آیا شرمندگی نمی‌ماند برای کسانی که از او مستند پرتره نساختند؟ یا شرمنده نمی‌شوند آن جاهایی که برای او مراسم گرامیداشت برگزار نکردند؟ من سرم را بالا می‌گیرم که در عصر کسانی زندگی می‌کنم که قدشان بلند است. به نظرم در مستندنگاری ادبیات دفاع مقدس باید به گلعلی بابایی بالید. در مقدمه این کتاب گفتم که این کتاب قصد دارد ابعاد فکری ایشان را به مخاطبان بشناساند. شاید بهتر باشد ایشان را با این شعر از قیصر امین‌پور توصیف کنم: «دلی سربلند و سری سر به زیر». حواسمان باشد که مبادا این افراد از دست بروند و بعدا حسرت‌اش را بخوریم. 

اگر بخواهم توفیقات شهدا را بنویسم حجم کتاب‌ها دو برابر می‌شد

سخنران پایانی این مراسم گلعلی بابایی بود. او گفت: باید از آقای قرایی تشکر کنم که مدتی طولانی برای نگارش این کتاب وقت گذاشتند. مطمئنا اگر کاری انجام می‌شود توفیقی است که از سوی شهدا می‌رسد. فکر می‌کنم اگر بخواهیم براساس پیشنهادی که در این جلسه شد، توفیقات را در انتهای کتاب بیان کنیم، حجم کتاب دوبرابر می‌شود. در خیلی از بزنگاه‌ها چنین برکاتی از سوی شهدا به ما رسیده است. علیرغم تمام ناملایمتی‌ها تنها چیزی که باعث دلگرمی ما می‌شود همین شهدا هستند. اگر هم امروز اینجا هستیم بدانید که شهدا شما را دعوت کردند. 

در پایان این مراسم، از کتاب «از تبار حبیب» رونمایی شد و مهمانان جلسه یادگاری‌هایی را برای آن نوشتند. 

جواد خیابانی با بهره‌گیری از منابع کتابخانه ملی مستند «ورزش ایران» را می‌سازد

انتهای پیام/